Cięcie tlenem zalicza się do najpopularniejszych metod cięcia metali, a w szczególności stali niskostopowych i niskowęglowych. Polega ono na doprowadzeniu strumienia mieszanki gazowej (propanowo–tlenowej) do dużej prędkości, co powoduje utlenianie i nadtapianie ciętego metalu na całej grubości oraz wyrzucanie produktów reakcji utlenienia i ciekłego metalu ze szczeliny cięcia. Obszar cięcia jest podgrzewany do odpowiedniej temperatury przez ciepło spalania gazu palnego – acetylenu lub mieszanki propan-butan.

Cięcie tlenem stosowane jest do rozdzielania przedmiotów stalowych o grubościach od ok. 3,0 mm do ok. 200 mm, może być realizowane ręcznie lub metodą zmechanizowaną. W firmie ZAKMET cięcie to wykonywane jest przy pomocy wypalarki cnc, co pozwala uzyskać dużo lepszą jakość w porównaniu z czynnością wykonaną palnikiem ręcznym.

CIĘCIE GAZOWE – UWARUNKOWANIA

Proces ten przeprowadzany jest z użyciem specjalnego palnika mieszającego gaz palny z tlenem w odpowiedniej proporcji, który tworzy płomień podgrzewający i doprowadzający strumień tlenu tnącego do ciętego obszaru. Tlen tnący musi mieć wysoką czystość – nawet powyżej 99,5%, ponieważ decyduje ona o sprawności i jakości procesu. Obniżenie zawartości tlenu o 1% zmniejsza już prędkość cięcia o ponad 15% oraz podwyższa zużycie tlenu o ok. 25%. Propan jako gaz palny posiada wiele zalet, m.in. jest stosunkowo tani oraz wydziela najwięcej ciepła na zewnątrz płomienia.

Płomień podgrzewający ma następujące zadania:

  • usunięcie zanieczyszczeń z ciętej powierzchni (rdza, farba) i odsłonięcie czystej powierzchni metalu, co jest niezbędne do sprawnego rozpoczęcia oraz przebiegu procesu,
  • zapewnienie odpowiednio wysokiej temperatury metalu – ponad 950ºC, aby zainicjować proces,
  • doprowadzenie dodatkowej energii cieplnej w celu podtrzymania cięcia,
  • zapewnienie powłoki ochronnej dla strumienia tlenu przed dostępem powietrza.
ZALETY I WADY CIĘCIA GAZOWEGO

Cięcie tlenem to najbardziej ekonomiczna metoda cięcia termicznego, szczególnie stali miękkiej od grubości ok. 35 mm. Ponadto posiada szeroki zakres grubości ciętych materiałów.

Do wad należy m.in. brak możliwości cięcia stali nierdzewnej, długi czas przebijania oraz szeroka strefa wpływu ciepła na cięty materiał.

 

Literatura:
Klimpel A., „Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali”, Wydawnictwo Naukowo – Techniczne, Warszawa 1999